132 Riverside

แม่เสือซูซี่

            นี่เป็นจดหมายรักที่คุณครูชั้นประถมปีที่สองท่านหนึ่งยึดมาจากนักเรียนแล้วส่งให้พ่อแม่ของนักเรียนคนนั้น  ซึ่งส่งมาให้ผมอีกทอดหนึ่งในภายหลัง
                      บิลลี่จ๋า ถ้าตัวไม่บอกรักเค้าและไม่เดินไปส่งเค้าที่ป้ายรถละก็  
                  เค้าจะฆ่าตัวตายและจะทุบตัวให้หายแค้น  เค้ารักตัว อยากแต่งงาน
                  กับตัวเร็วๆ
                                                                                                         ซูซี่
             แม่หนูคนนั้นอายุแค่ 8 ขวบ  ตอนที่ผมได้รับจดหมายฉบับนี้จากพ่อแม่ของเธอ  เธออายุ 24 ปีแล้ว  ที่โต๊ะอาหารช่วงเตรียมงานหนึ่งวันก่อนซูซี่จะเข้าพิธีแต่งงานกับบิลลี่  ผมเอาจดหมายให้แขกที่มาซักซ้อมในพิธีอ่าน  ขณะซ้อมการให้คำปฏิญาณ  ผมบอกให้ซูซี่พูดตามว่า  
             "ข้าพเจ้า นางสาวซูซี่  ขอให้สัญญากับนายบิลลี่ว่าจะไม่ฆ่าตัวตายเด็ดขาด  และจะไม่ทุบตีทำร้ายเขาด้วย"
             หากชีวิตคู่ยืนยาวเท่ากับความรักของซูซี่  และความรักของเธอยิ่งใหญ่เท่ากับเสียงหัวเราะในระหว่างพิธีแต่งงานวันนั้น  ผมพนันได้เลยว่าสามีภรรยาคู่นี้จะต้องครองรักกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร
                                                                                                        สาธุคุณท่านหนึ่ง
                                                                                                   เมืองเบลล์วิว รัฐวอชิงตัน

ดี.เอช. ลอว์เรนซ์
(แห่งอาระเบีย)
              ตอนที่ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยปีที่ 3  ผมเลือกเรียนวิชาศึกษางานของ ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ ผมไปร้านหนังสือมือสองและต้องแปลกใจกับงานเขียนที่ไม่คุ้นหู เช่น เดอะเรนโบว์ (The Rainbow), วูแมนอินเลิฟ (Woman in Love), ซันส์แอนด์เลิฟเวอร์ส (Sons and Lovers) และเลดี้ แชตเตอร์เลย์ส เลิฟเวอร์ (Lady Chatterley's Lover)
             ผมคิดเหมือนนักศึกษาหลายคนที่ซื้อหนังสือใช้แล้ว  เพราะหวังว่าคนที่เคยใช้มาก่อนจะขีดเส้นใต้ข้อความสำคัญไว้  ที่ผมซื้อก็ขีดเส้นเต็มไปหมด  เมื่อพลิกดูและอ่านบางย่อหน้าพอให้รู้เรื่องก็ชักติดใจ  คิดเลยเถิดไปว่านักศึกษาหญิงคนไหนที่เรียนวิชานี้ต้องถูกสเป็คผมแน่  หนังสือทุกเล่มที่ผมซื้อมีชื่อผู้หญิงคนเดียวกันเขียนไว้บนปก  เธอขีดเส้นใต้ได้เจ๋งมาก  ทั้งที่เป็นตอนเด็ดๆ และข้อความอันงดงามเกี่ยวกับความรัก ไม่ใช่แต่เฉพาะที่เกี่ยวกับเซ็กซ์
             ผมค้นหาที่อยู่ของเธอจากสมุดโทรศัพท์จนเจอ  และเสี่ยงโทรถึงเธอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น  หวังจะได้นัดไปเที่ยวกับเธอหรืออาจได้รายงานที่เธอเขียนเกี่ยวกับนายคนนี้  หนุ่มนักศึกษามักรอบจัดแบบนี้  ผมโทรถึงเธอ  แนะนำตัวเองพร้อมกับบอกความต้องการ  โอ้โฮเฮะ ! เธอไม่ใช่สาวนักศึกษา  แ่ต่เป็นอาจารย์สอนวิชาวรรณกรรมอังกฤษที่เกษียณแล้ว 
             เธอหัวเราะ  บอกว่ายินดีนัดพบผมและช่วยอธิบายเกี่ยวกับนายลอว์เรนซ์  พร้อมทั้งบอกเคล็ดลับให้สอบผ่านวิชานั้น  
             เราถูกคอกันทันที  เธออยู่ตามลำพังและมีปัญหาสายตา  เธอยื่นข้อเสนอให้ผมช่วยขับรถพาเธอไปซูเปอร์มาร์เก็ตอาทิตย์ละครั้ง  เธอจะช่วยติววิชานายลอว์เรนซ์ให้ผม  
             ตลอดเทอมนั้นเธอสอนผมเกี่ยวกับความรัก เซ็กซ์และผู้หญิง  ผมไปมาหาสู่เธอนานพอสมควร  เธอทำให้ผมเป็นผู้ชายที่ดีขึ้นกว่าเดิม
             หลายปีต่อมา  ผมบอกเธอว่าผมจะขอเธอแต่งงานถ้าเธออายุยี่สิบ  แทนที่จะเป็นเจ็ดสิบ  เธอบอกว่าเธอก็จะตกปากรับคำแน่นอน  ตอนนี้เธอเสียชีวิตไปแล้ว  ผมยังเก็บหนังสือของเธอไว้รวมทั้งความปราดเปรื่องและความรักตามแบบของเธอ  ผมได้เกรดเอในวิชานั้นด้วย

อ่านเรื่องเต็มได้จาก  True Love, Robert  Fulghum 
                                   รักแท้ แปลและเรียบเรียงโดย สมพร  วรรธนะสาร-วาร์นาโด

      Tweet