รู้จักความสุข...อย่างถูกต้อง
“การรู้จักสุข คือ ต้องเห็นคุณ เห็นโทษ คุณของสุขนั้นใครๆ ก็รู้ แต่โทษของมันนั้นไม่ค่อยตระหนัก โทษของมัน คือ มันไม่เที่ยง แปรเปลี่ยนเสมอ และทำให้ประมาทหากหลงใหลมัน คนเราถ้า "รู้จัก" สุข ก็จะรู้จักเกี่ยวข้องกับสุขเป็น แม้จะเป็นกามสุขก็ตาม ก็คือ เสพแล้วไม่ติด เปรียบเหมือนคนที่รู้จักกินปลาก้างปลาก็ไม่ตำปาก ถ้ากินมูมมาม ขาดสติ ก้างก็จะตำปาก กามสุขเป็นอย่างนั้นแหละ เมื่อเสพแล้วมักจะติดหรือเพลิน ถ้าเอาความรู้สึกเป็นใหญ่ก็จะติดใจเมื่อได้เสพ คนส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้ปัญญาพิจารณาถึงขั้นที่จะเรียกว่า รู้จักสุขหรือทุกข์อย่างแท้จริง ส่วนใหญ่ใช้ความรู้สึกทั้งนั้น เอาความชอบใจเป็นหลัก ไม่ได้สนใจความจริงหรือความถูกต้อง จึงเป็นทุกข์ กลายเป็นทาสความทุกข์”
พระไพศาล วิสาโล
วัดป่าสุคะโต
วัดป่าสุคะโต
Tweet
วัดป่าสุคะโต
ทำใจไม่ได้แม้รู้ว่าความตายเป็นเรื่องธรรมดา?
ศิริวรรณ ประพันธ์ธุรกิจ ปุจฉา - กราบเรียนถามค่ะ ดิฉันไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเวลาเจอกับเรื่องของความตายทีไร ต้องร้องไห้ทุกที ทั้งๆ ที่จิตใจรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา ได้ดูวีซีดีที่พระอาจารย์โปรดนำทางคนใกล้ตายท่านสงบมาก แต่ดิฉันดูไปร้องไห้ไปทั้งๆ ที่ไม่รู้จักคนตายด้วยซ้ำไป ทำอย่างไรจึงจะไม่ร้องไห้เวลาได้ประสบกับเรื่องของความตาย กราบขอบพระคุณค่ะ
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - ที่คุณร้องไห้คงเป็นเพราะเวลาได้ยินได้รับรู้เรื่องนี้แล้วทำให้ระลึกถึง ความตายของตนเอง ในใจคุณนั้นยังมีความอาลัยในชีวิต ความหวงแหนในตัวตน รวมทั้งความกลัวตาย จึงรู้สึกหวั่นไหว ไม่สามารถครองใจเป็นปกติได้เมื่อตระหนักชัดว่าสักวันหนึ่งคุณเองก็ต้องตาย เหมือนคนอื่นๆ อันนี้เป็นเรื่องธรรมดา อย่าปฏิเสธปฏิกิริยาดังกล่าวของใจ เมื่อร้องไห้ก็รับรู้ว่าร้องไห้ ยอมรับมัน อย่าไปกดข่มมัน
ที่คุณพูดว่า “จิตใจรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา” อันนี้เป็นการรู้ในระดับเหตุผล หรือระดับสมอง แต่ยังไม่ลงลึกไปถึงระดับอารมณ์หรือหัวใจ พูดอีกอย่าง คือสมองกับหัวใจยังไม่ไปด้วยกัน สิ่งที่จะช่วยได้ก็คือ ระลึกถึงความตายบ่อยๆ ที่เรียกว่า มรณสติ การระลึกนึกถึงบ่อยๆ จะช่วยให้ใจยอมรับความตายได้ดีขึ้น
พระสุรินทร์
ศิริวรรณ ประพันธ์ธุรกิจ ปุจฉา - กราบเรียนถามค่ะ ดิฉันไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเวลาเจอกับเรื่องของความตายทีไร ต้องร้องไห้ทุกที ทั้งๆ ที่จิตใจรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา ได้ดูวีซีดีที่พระอาจารย์โปรดนำทางคนใกล้ตายท่านสงบมาก แต่ดิฉันดูไปร้องไห้ไปทั้งๆ ที่ไม่รู้จักคนตายด้วยซ้ำไป ทำอย่างไรจึงจะไม่ร้องไห้เวลาได้ประสบกับเรื่องของความตาย กราบขอบพระคุณค่ะ
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - ที่คุณร้องไห้คงเป็นเพราะเวลาได้ยินได้รับรู้เรื่องนี้แล้วทำให้ระลึกถึง ความตายของตนเอง ในใจคุณนั้นยังมีความอาลัยในชีวิต ความหวงแหนในตัวตน รวมทั้งความกลัวตาย จึงรู้สึกหวั่นไหว ไม่สามารถครองใจเป็นปกติได้เมื่อตระหนักชัดว่าสักวันหนึ่งคุณเองก็ต้องตาย เหมือนคนอื่นๆ อันนี้เป็นเรื่องธรรมดา อย่าปฏิเสธปฏิกิริยาดังกล่าวของใจ เมื่อร้องไห้ก็รับรู้ว่าร้องไห้ ยอมรับมัน อย่าไปกดข่มมัน
ที่คุณพูดว่า “จิตใจรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา” อันนี้เป็นการรู้ในระดับเหตุผล หรือระดับสมอง แต่ยังไม่ลงลึกไปถึงระดับอารมณ์หรือหัวใจ พูดอีกอย่าง คือสมองกับหัวใจยังไม่ไปด้วยกัน สิ่งที่จะช่วยได้ก็คือ ระลึกถึงความตายบ่อยๆ ที่เรียกว่า มรณสติ การระลึกนึกถึงบ่อยๆ จะช่วยให้ใจยอมรับความตายได้ดีขึ้น
พระสุรินทร์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น